پزوهشی پیرامون رهائی از خودارضائی در جوانان

پزوهشی پیرامون رهائی از خودارضائی در جوانان

مقدمه
تحریک غریزه‌ی جنسی در دوران جوانى، طبیعى و نشانه‌ی سلامتى بدن است. اما مشکل از آنجا شروع مى‌شود که این تحریک، نابهنگام و به طور ناهنجار انجام گیرد. این‌جا است که جا دارد با عزمى راسخ و تصمیمى جدى براى پیش‌گیرى از آسیب‌ها اقدام شود. شک نکنید که شما قدرت غلبه بر خواهش‌های درونی خود را دارید. زیرا از جهت روان‌شناختى و تجربه‌هاى دیگر جوانان، به خوبى ثابت شده است که دوران جوانى، همانطور که آماج هجوم غرایز و اوج نشاط تحریک‌هاست، از سوى دیگر  قله‌ی اوج اراده و تصمیم‌سازى‌ها نیز مى‌باشد. به همین جهت جوانانى همانند یوسف ـ علیه السلام‌ـ و ابن سیرین در طول تاریخ کم نبوده‌اند و حتى بانوانی مانند آسیه در بدترین شرایط فرعونى توانستند ایمان خود را نگه‌دارند.
حفظ خود در این گونه شرایط، پاداش جهاد در راه خدا را دارد. و بدانید کافى است چند مرتبه خود را کنترل کنید. رفته رفته تجربه‌ی پایدارى شما در ایمان و تنفر شما از گناه، رو به فزونى مى‌گذارد و خداوند نیز نظر لطف ویژه به شما مى‌کند. چنان که در قرآن مجید مى خوانیم: «کسانى که در راه ما تلاش کنند آنان را به راههاى خود هدایت مى کنیم[1]
هر گناهى قابل توبه است. در قرآن می‌خوانیم: «خداوند همه‌ی گناهان را مى‌آمرزد».[2]  نشانه‌ی قبولى توبه‌ی شما این است که پشیمان هستید و از تکرار آن متنفرید. البته اگر اشتباه تکرار شد نا امید نشوید بلکه همین قدر که تکرار آن کم شود نشانه‌ی پیشرفت به سوى اطاعت خداست

تعریف خود ارضایی )استمناء(
"استمناء" یا همان "جلق" آن است که انسان با خود یا دیگرى کارى کند که از او منى بیرون آید. انجام دادن آن حرام است و در صورت خروج منى، غسل جنابت واجب مى‏شود. حتی اگر شخصی به عکس مبتذل نگاه کند به قصد این که منی از او خارج شود، مرتکب عمل استمناء شده است.

ویژگی خودارضائی
در بین انحراف‌های اخلاقی، خودارضایی (استمنا، جلق) سه ویژگی منحصر به فرد دارد:
اولاً :  خیلی سهل‌الوصول است، به آسانی در دسترس همه قرار دارد و ارتکاب آن هیچ هزینه و زحمتی ندارد.
ثانیاً : ضررهای جسمی و روحی آن بیش‌تر و وحشتناک‌تر از انحراف‌های دیگر است.
ثالثا ً: زمینه‌ساز و مقدمه‌ی انحراف‌های دیگر جنسی (مانند زنا و لواط) است. غالباً اگر کسی بتواند در برابر انحراف خودارضایی مقاومت کند، به انحراف‌های دیگر دچار نمی‌شود.
دلیل ارتکاب بدوی به این گناه، عمدتا ناآگاهی نوجوانان و جوانان است. بنابراین رسالت مربیان جامعه (والدین، معلمان و عالمان دین) در این زمینه بسی خطیر و و حائز اهمیت است.

زیان‌های دنیوی خود ارضایی
توجه و آگاهى یافتن نسبت به عواقب خودارضایى، باعث مى‏شود که انسان بهتر بتواند دامن همت به کمر زده و از این گناه اجتناب ورزد. البته ذکر دو نکته ضروری است. اول آن‌که آگاهی شما نسبت به ضررهای خودارضائی، نباید غبار یأس و ناامیدی را بر قلبتان بنشاند؛ و دوم عواقب سوء و پیامدهاى منفى و عملى این گناه، جداى از آنکه معصیت است، فراتر از آن است که بتوان آن‌ها را برشمرد؛ لذا ما فقط به چند مورد از آن اکتفا مى‏کنیم:
الف) پیامدهاى جسمانى: آسیب‌های جسمانی خودارضائی در سه مرحله بروز می‌کند:
1-  مرحله‌ی مقدماتی: عوارض شایع در این مرحله عبارتند از خستگی و کوفتگی، نداشتن تمرکز حواس، و ضعف حافظه.
2-  مرحله‌ی تکمیلی: آسیب‌های شایع در این مرحله، علاوه بر عوارض مرحله‌ی قبل عبارتند از: تغییرات سریع خُلقی، حساسیت بیش از حد و زودرنجی، کمردرد، نازک شدن موها، ناتوانی جنسی در جوانی، و بی‌خوابی یا بدخوابی.
3-  مرحله‌ی بحران (اعتیاد): در این مرحله، ریزش شدید مو، تار شدن دید چشم‌ها، وزوز گوش، انزال زودرس و غیرارادی و یا خروج منی به صورت قطره قطره، درد کشاله‌ی ران و ناحیه‌ی تناسلی، درد ناحیه‌ی لگن و استخوان دنبالچه، عقیم شدن و ناتوانى در تولید مثل، پیرى زودرس، ضعف مفاصل، لرزش دست، زشتى چهره، از بین رفتن طراوت صورت، ضعف قوای نیروی جنسی، ترس، کم‏خونی، رنگ‏پریدگی، لاغری، بی‏اشتهایی، سرگیجه و ده‏ها آفت دیگر.
ب) پیامدهاى روحى و روانى:ضعف حافظه، حواس‏پرتى، اضطراب، انزوا و گوشه‏گیرى، افسردگى، بى‏نشاطى و لذت نبردن از زندگى، پرخاش‌گرى، بداخلاقى، تندخویى، کسالت دائمى و ضعف اراده.
ج) عوارض اجتماعى: ناسازگارى خانوادگى، بى‏میل شدن به همسر و ازدواج، ناتوانى در ارتباط با همسر شرعی، بى‏غیرتی، احساس طرد شدن، از بین رفتن عزت و پاکى و شرافت، متلاشی شدن جایگاه اجتماعى، دیر ازدواج کردن و لذت نبردن از زندگى مشترک.

زیان‌های اخروی خودارضائی
قرآن صراحتا در دو آیه[3] به حرام بودن این عمل تصریح دارد. فقها به کبیره بودن این گناه اذعان دارند که روایات زیادی این مسئله را تأیید می‌کند. به عنوان نمونه توجهتان را به برخی از روایات این باب جلب می‌کنیم:
1- کلُّ ما أَنْزَلَ بِهِ الرَّجُلُ ماءَهُ مِنْ هذا وَ شِبْهِهِ، فَهُوَ زِنا». ترجمه: "استمنا و یا هر کار مشابه آن که انسان به وسیله‌ى آن منى خود را بیرون بیاورد، زنا محسوب مى شود".[4]
2-  ثَلاثَةٌ لا یکلِّمُهُمُ اللّه یوْمَ الْقِیامَةِ وَ لاینْظُرُ إِلَیهِمْ وَ لا یزَکیهِمْ وَ لَهُمْ عَذابٌ أَلِیمٌ... أَلنِّاکحُ نَفْسَهُ.». ترجمه: "سه تن هستند که خداوند در روز قیامت با آن‌ها سخن نمى‌گوید، آنان را پاکیزه نمى‌گرداند و به آن‌ها نظر [رحمت] نمى‌کند و براى آنان عذاب دردناک خواهد بود. یکی از آن‌ها کسانی‌اند که با خود عمل جنسى (خودارضائی) انجام دهند. خودارضائی به منزله‌ی نکاح با خود است".[5]
3-  مردى را نزد امیر المؤمنین علیه السلام آوردند که استمنا کرده بود. امام علیه السلام به قصد تنبیه، چند چوب به دست او زد. به طورى که سُرخ شد؛ سپس او را با هزینه‌ی بیت المال تزویج کرد.[6]
4-  از امام صادق علیه السلام در مورد استمناء سؤال شد. حضرت فرمودند: "گناهی کبیره است که خداوند در قرآن آن را حرام شمرده است و استمناء کننده مثل کسی است که با خودش ازدواج کند. اگر من مطلع شوم کسی استمناء کرده با او بر سر یک سفره هم غذا نمی‌شوم".[7]
البته باید توجه داشت که روایات فوق، خطاب به کسانی است که مرتکب عمل استمناء هستند. اگر کسی تصمیم جدی بر ترک گرفته باشد و بر عهد خود باقی بماند قطعا توبیخ روایات او را شامل نمی‌شود. بنابراین نباید لحن خطابی روایات مذکور باعث ناامیدی شود. توبه‌ی واقعی، آثار وضعی و عذاب‌های اخروی گناه را پاک می‌کند و انسان را به مبدل به نوزادی تازه تولد یافته می‌کند که هیچ گناهی در پرونده‌ی او نیست.

علل و عوامل خودارضایی
1-  خلوت و تنهایی: دبس مورسی" خودارضایی را «مرض تنهایی» می‌نامد. تنهایی به منزله‌ی حصاری است که شخص به دور خودش می‌کشد، در خلوت خود وسوسه می‌شود و بر اثر دست‌ورزی با اندامش، کم‌کم لذت‌هایی را تجربه می‌کند که همین امر باعث نزدیک شدن به باتلاق خودارضایی و فرورفتن در آن می‌شود. گاهی جوانان به بهانه‌ی درس خواندن در اتاق تنها می‌مانند و از روی کنجکاوی آرام آرام دچار اعتیاد به خودارضائی می‌شوند.
2=  دوست ناباب: امیرالمؤمنین علیه‌السلام می‌فرماید: "با انسان شرور و بدکار هم‌نشینی و رفاقت نکن؛ چرا که شخصیت تو شرارت‌های او را می رباید (از او اثر می‌پذیری) بدون آن‌که خودت بفهمی!"
3-  عوامل محرک: کتاب‌ها و رمان‌های عشقی و جنسی، روزنامه‌ها و مجلات مختلف، عکس‌ها و پوسترهای تحریک کننده (ورزشکاران و هنرپیشه‌ها)، فیلم‌ها و سی‌دی‌های مبتذل، کلیپ‌های صوتی و تصویری تحریک کننده، شبکه‌های ماهواره‌ای و وب‌سایت‌ها و وبلاگ‌های اینترنتی، وضعیت نامناسب حجاب در کوچه و خیابان، نبودن حریم مناسب در روابط بین دختران و پسران، و... .
4-  بیکاری و نبود برنامه: کسی که بی‌برنامه است و اوقات بیکاریش به بطالت می‌گذرد، معمولاً ذهنش مورد هجوم افکار مختلف قرار می‌گیرد. هر فکری ذهن او را به سمت خودش می‌کشاند. فرد بیکار هم بسیاری از اوقات برای پرکردن وقتش ممکن است تسلیم وسوسه‌های شیطان شود و به گناه آلوده شود.
5-  چشم‌چرانی: امام صادق علیه‌السلام می‌فرماید: «نگاه به نامحرم تیری مسموم از تیرهای شیطان است. و چه بسا نگاهی کوتاه که حسرتی طولانی به‌جا می‌گذارد.» بسیاری از عوامل تحریک کننده‌ی شهوت، بصری است. اگر ما بتوانیم نگاهمان را به خوبی کنترل کنیم، از دام بخش عمده‌ای از عوامل تحریک کننده رهایی یافته‌ایم.
6-  دوستی با جنس مخالف: منظور از دوستی، هرگونه ارتباطی است که به تحریک شهوت منجر شود؛ حال چه ارتباط حضوری باشد، چه تلفنی، چه از طریق نامه، چه چت کردن، و غیره.
7-  اضطراب و نگرانی:  دوره‌ی نوجوانی و جوانی با اضطراب‌های مختلفی همراه است؛ اضطراب از آینده، ازدواج، شغل، ادامه‌ی تحصیلات، نگرانی از سلامتی جسمی و روانی، و غیره. نوجوانی که نتوانسته علت واقعی تشویش و نگرانی‌اش را شناسایی و برطرف کند، ممکن است با خیال رسیدن به آرامش، دست به دامن خودارضایی شود. این کار آرامشی نسبی در او ایجاد می‌کند؛ غافل از این‌که همین کار، اضطراب و تشویش‌های غیرقابل تحمل‌تری را در پی دارد.
8-  لباس نامناسب: لباس‌های تنگ و چسبان، باعث افزایش جریان خون در ناحیه‌ی کمر و لگن خاصره می‌شود و افزایش جریان خون در این نواحی، باعث تحریک دستگاه تناسلی و افزایش تمایلات شهوانی می‌شود. هم‌چنین لباس‌های زیر بسیار نرم و یا بسیار زبر نیز باعث تحریک است.
9-  اطلاعات نادرست و مفید پنداشتن خودارضائی: برخی به اشتباه گمان می‌کنند که خودارضایی نه‌تنها ضرر ندارد، بلکه برای بدن مفید و سودمند است و باعث آرامش فرد می‌شود. در بخش بیان ضررها و آسیب‌های خودارضایی، نادرستی این پندار معلوم شد.

چهل روز تمرین مداوم
انسان فطرتا طالب پاکى و طهارت است. البته این مهم، بدون تلاشِ مستمر و اصولی حاصل نمی‌شود. باید صبر و حوصله را با استمداد الهى و توسل به معصومین علیهم السلام مخلوط کرد تا به قله‌ی بلند پاکی واصل شد. لطفا به توصیه‏هایى که در ذیل بیان مى‏گردد به صورت کامل، دقیق و مستمر عمل کنید تا به امید حضرت دوست هدف به کف آید. لازم به تأکید است که کارائی این نسخه‌ی درمانی وقتی معنا می‌یابد که اولا: به تک تک توصیه‌ها عمل شود؛ و ثانیا: استمرار در عمل وجود داشته باشد. حتی بهترین نسخه‌های پزشکی نیز در صورتی کارساز خواهد بود که بیمار، تصمیم عملی و مستمرانه به مصرف دارو بگیرد.
دوره‌ی درمانی این گناه حدود 40 روز است. یعنی اگر در طول این مدت توانایی ترک، احساس شد پس از 40 روز به طور طبیعی میل و گرایش به این گناه به مراتب کمتر است و کنترل آن آسان می‌شود. بطور کلی برای ترک یک گناه، فقط کافی است چهل روز بطور مستمر از آن گناه اجتناب شود. پس از چهل روز، اعتیاد و اشتیاق به آن گناه، تقلیل می‌یابد و قدرت کنترل انسان در مواجهه با گناه مزبور تقویت می‌یابد. حتی در مورد عبادت هم مثلا اگر چهل روز متوالی نمازمان ترک نشود، پس از چهل روز خودبخود انسان معتاد به نماز می‌شود و قادر به ترک نماز نیست.
اگر بنا به هر دلیلی برخی دستورات این نسخه اجرا نشود یا استمرار وجود نداشته باشد، نتیجه نمی‌دهد. بلکه موجب خستگی و دلسردی خواهد شد. بنابراین عمل به برخى از دستورالعمل‏ها آن‌هم به صورت مقطعی و منقطع کافى نیست. باید به تمام آن‌ها به صورت دقیق و کامل و همیشگى عمل شود. افراد زیادی با عمل به همین نسخه، از اعتیاد چند ساله به استمناء نجات یافته‌اند؛ نمونه‌های عینی‌ای از این افراد نجات یافته را با چشم خود دیده‌ام.

نکات مقدماتی
حال با تأکید بر این مقدمه به بیان دستورالعمل‏ها مى‏پردازیم:
الف - منشأ این مشکل، یکى از نیازهاى واقعى نهاده شده در وجود انسان است که باید به طور طبیعى و صحیح ارضاء و تأمین شود (یعنى ازدواج). اگر به شکل صحیح تأمین نشود، دچار خطاها و گناهان دیگرى خواهد شد که عواقب سوء آن نیز دامن‌گیر فرد مى‏شود. بنابراین اگر امکان ازدواج برایتان فراهم است، اقدام به ازدواج کنید یا به طور موقت به دستورالعمل‏هائى که در ادامه می‌آید، پاى‏بند باشید.
ب-  مطالعه کتاب هاى اخلاقى براى تقویت اراده و اجتناب از گناه بسیار مؤثر است، لذا کتاب هاى «قلب سلیم»، «گناهان کبیره» و «ایمان» از شهید دستغیب و نیز کتاب «کیفر گناه و آثار و عواقب خطرناک آن» و «گناه شناسی» از سید هاشم رسولى محلاتی و کتاب دیگرى به همین نام از آقاى تهرانى را براى مطالعه توصیه مى کنیم.
ج- بعد اطلاع از گناه بودن این عمل و پى بردن به زشتى آن و پیامدهاى منفى و عواقب ناگوار آن باید در صدد توبه برآیید. توبه‌اى واقعى که دیگر به سراغ آن نروید و از عمق جان خود پشیمان باشید که نشانه‌ی این پشیمانى ترک کامل آن عمل است؛ و الّا شیطان در برابر تمام تصمیمات قطعى ما مخالفت مى ورزد و در صدد مانع تراشى است. به محض این‌که شما تصمیم به ترقی معنوی گرفتید، شیطان تمام قوایش را بسیج می‌کند تا شما را از ادامه‌ی عمل به برنامه منصرف کند. شما در ادامه قطعا حضور پررنگ‌تر شیطان را حس خواهید کرد. بنابراین باید پناهندگی‌تان به خدا بیش از گذشته باشد. از خدا خیلی التماس کنید که شما را به انجام این برنامه موفق کند. توبه کنید و با توبه‌ی واقعى براى همیشه با آن عمل خداحافظى کنید و در این مسیر، بر خدا توکل کنید.
د) مکررا عرض می‌شود که تنها رعایت تمام وقت و کامل این امور بدون کم و کاستى و بصورت مستمر است که مى تواند با استعانت از خداوند نتیجه بخش باشد و الا نهرهائی از خودارضائی

هر گناهى قابل توبه است. در قرآن می‌خوانیم: «خداوند همه‌ی گناهان را مى‌آمرزد».[2]  نشانه‌ی قبولى توبه‌ی شما این است که پشیمان هستید و از تکرار آن متنفرید. البته اگر اشتباه تکرار شد نا امید نشوید بلکه همین قدر که تکرار آن کم شود نشانه‌ی پیشرفت به سوى اطاعت خداست. توبه دارای چهار مرحله است:

1. تنفر و انزجار قلبی از گناه.

2. تصمیم جدی بر ترک.

3. اقرار و اعتراف زبانی به خطای خود در محضر پروردگار مهربان.

4. جبران مافات با عبادت مضاعف در حق الله و ادای حق به صاحب آن در حق الناس.

اگر این سه مرحله طی شود، همه‌ی گناهان به آب مغفرت الهی شسته می‌شود. گویا تولدی دوباره و فرصتی مجدد به انسان عنایت شده. از رحمت الهى هرگز مأیوس نباشید؛ چرا که نا امیدی، خود بزرگترین گناه است. همه‌ى انسان‌ها در معرض خطر و خطا هستند. این خطا‌پذیرى نباید مانع ارتباط با خدا و التماس از درگاه ربوبى گردد. چون خود این یأس و ناامیدى، مسیر رفتن به سمت گناه را هم‌وار‌تر مى‌کند. بنابراین با امید به عفو و رحمت الهى عمل کنید و بندگى کردن را سر لوحه اعمال خود قرار دهید. نماز در اول وقت همراه با حضور قلب را فراموش نکنید.

 

 

 

راهکارهای عملی

1-  سعى کنید به هنگام خواب شکم شما بیش از حد معمول پر نباشد هر چه خالى‏تر باشد مطلوب است.

2-  از پوشیدن لباس تنگ و چسبان بخصوص لباسهاى زیر تنگ جدا اجتناب کنید.

3-  از نگاه کردن به تصاویر مُحَرّک، فیلم‏های شهوت‌زا، مکتوبات شهوت‌برانگیز، ماهواره، مواضع جنسى جنس مخالف و حتی جنس موافق خوددارى کنید؛ به محض مواجه شدن اتفاقی با این وضعیت، چشمان خود را به زمین یا آسمان دوخته و در صورت مقدور ببندید. سریعا مکان را ترک کنید و ذهن خود را به چیز دیگری مشغول کنید.

4-  ایمیل‌های ناشناس، لینک‌های مجهول، فلش‌های غیر قابل اطمینان، کلیپ‌های مشکوک و... را باز نکنید. چرا که برخی صحنه‌های غیر منتظره ممکن است اراده‌ی شما را برای تر گناه سست کند. استفاده از شبکه‌های اجتماعی که عمدتا فسادشان بر صلاحشان می‌چربد در تمام مدت درمان و حتی بعد از آن باید کنار گذاشته شود. در همین راستا استفاده از فیلتر شکن و یا جستجو در موتورهای جستجو گر با کلیدواژه‌های مبتذل در تمام مدت درمان و پس از ان ممنوع است.

5-  از فکر کردن، تصور نمودن، تخّیل امور جنسى، ثبت چهره‌ی جنس مخالف در ذهن، شنیدن یا خواندن مطالب جنسی و حتی شوخی‌های جنسی اجتناب کنید؛ به هیچ عنوان حتى به قصد دانستن، تحصیل آگاهى یا ازدواج به سراغ متون جنسی نروید و مطالعه‌ی آن را به زمانى نزدیک ازدواج بسپارید.

6-  از مشاهده‌ی مکالمات، برخوردها و شوخى‏هاى زوج‏هاى جوان در ملاء عام اجتناب کنید.

7-  از خوردن مواد غذائی محرک همانند خرما، پیاز، فلفل، تخم‏ مرغ، گوشت قرمز و غذاهاى چرب در طول مدت درمانی اجتناب کنید.

8-  از نوشیدن افراط‌گونه‌ی آب و مایعات پرهیز کنید (بخصوص شب‏ها و قبل از خوابیدن)

9-  از دست ورزى با اندام جنسى اجتناب کنید.

10- به منظور تخلیه‌ی انرژى زاید بطور منظم و زیاد ورزش ساده انجام دهید (ورزش ساده و مستمر و طولانى مدت، مدنظر است.)

11- هیچگاه بیکار نباشید؛ براى اوقات فراغت خود، برنامه داشته باشید و آن را با مطالعه و سیاحت و زیارت و هنرهاى دستى و عبادت پر کنید (کارهاى مورد علاقه بیشتر توصیه مى‏شود)

12-  حتی المقدور در مکانى خلوت و تنها و دور از نظر دیگران نباشید. به مکان‏هاى عمومى عاری از گناه بروید و یا کسى را همراه خود بیاورید مثلًا بگویید احساس ترس مى‏کنم لطفا همراه من باشید.

13-  به محض ورود افکار جنسى به ذهنتان سریع به نماز مشغول شده، تغییر محیط داده و کمتر به آن توجه کنید تا خود از ذهن شما خارج شود.

14- در تمام حالات از خداوند کمک بگیرید و براى حفظ پاکى خود از او استعانت جسته و به نماز روى آورید تا خداوند شما را کمک، و آبرو و عزت شما را روزافزون سازد.

15- در طی این چهل روز، روز پنج‌شنبه‌ی هر هفته روزه مستحبى بگیرید؛ البته در صورت مساعد بودن وضعیت جسمی. اگر توان آن‌را ندارید روزه اخلاقى بگیرید؛ یعنی میزان و تعداد دفعات تناول غذا را کاهش و فاصله‌ی وعده‌های غذائی را را افزایش دهید. در این چهل روز به حداقل مقدار خوراک اکتفا کنید. شکم پر و غذاهای رنگارنگ، شهوت را افزایش می‌دهد؛ اما گرسنگی، باعث فروکش کردن حس جنسی می‌شود.

16- با جنس مخالف رفتار متکبرانه داشته باشید و از روى ملایمت و لطف صحبت نکنید؛ هرچند همگان شما را عقب‌مانده و اُمّل خطاب کنند.

17- با قرآن و ادعیه‌ی مفاتیح الجنان مأنوس باشید و در معانى آن فکر کنی

 

18-  یک شب در هفته را بمدت یک ساعت به شرکت در مراسم مذهبی اختصاص دهید
19-  به زشتى گناهتان و عواقب سوء آن آگاهى پیدا کنید؛ در این مورد فکر کنید و از کتبی چون "گناهان کبیره" اثر شهید دستغیب، بهره بگیرید.
20-  یاد مردن و مرگ و عالم پس از مرگ را همیشه در ذهن خود زنده نگهدارید. به این منظور مطالعه کتب شهید دستغیب جدا توصیه مى‏شود. هر روز 20 صفحه از کتب «معاد»، «قلب سلیم» و «سراى دیگر» را مطالعه کرده و بهره بگیرید.
21-  به محض ارتکاب مجدد گناه مأیوس نشده و از رحمت الهى دورى نجوئید. بلکه سریعا راه پاکى را پیش گیرید و تلاش کنید که دیگر تکرار نشود.
22-  در صورت امکان با کم کردن سطح توقعات و انتظارات، ازدواج کنید که ازدواج بهترین راه حل مشکل است.
23- همه روزه بعد از نماز، خطاب به امام زمان (عج) سلام دهید؛ با ایشان عهد کنید که تا نوبت سلام بعدى آن عمل را انجام ندهید و بر عهد خود استوار و ثابت قدم بمانید.
24- ذکر "لاحول ولا قوه الا بالله" را زیاد برزبان جارى سازید.
25-  از حضور در مجالس گناه مثل مراسمات مختلط، مجالس رقص، کافی‌شاپ‌های گناه‌خیز، پارکهای فاسد و... سخت دورى کنید؛ انسان متعادل باید وقتش با مطالعه، عبادت، کار و تلاش، کمک به مردم و تفریحات سالم سپری شود نه آن‌که وقت گرانبهایش را صرف پرسه زنی در خیابان‌هاى آلوده کند.
26-  روزى صد مرتبه با توجه "استغفرالله ربى واتوب الیه" بگویید. ده مرتبه ی آن را حتما بعد از نماز صبح سر بر سجده گذارده و با گریه و انابه بگویید.
27-  خواب خود را کم کنید و صبح‏ها زودتر برخیزید (بعد از نماز صبح هرگز نخوابید).
28-  به صله رحم و ارتباطات اجتماعى بیشتر بپردازید.
29-  در انتخاب دوستان بسیار دقت کنید.
30-  حتى الامکان دماى محل خواب را در حد پایین نگاه دارید.
31-  در مورد ازدواج سخت‏گیرى نکنید و با توکل بر خداوند براى آن اقدام کنید.
32-  توصیه‌ی مؤکد ما این است که یک سیر مطالعات دینی‌ـ معرفتی داشته باشید. این شیوه از مطالعه، اولا: عزمتان را برای ترک گناهان فعلی جزم می‌کند. ثانیا: شما را در برابر گناهان آینده بیمه می‌کند؛ و ثالثا: لذت بندگی و عبادت خدا را حس خواهید کرد. در صورتی که تمایل به دریافت چنین سیر مطالعاتی‌ای هستید ما را  در جریان قرار دهید تا در این‌زمینه شما را یاری کنیم.

خودارضائی در متأهلان
درست است که این مقاله، اصالتا برای جوانان مجرد نوشته شده است؛ اما جز برخی موارد، تقریبا دستورات آن برای متأهلین مبتلا به این بیماری نیز قابل پیاده شدن است. بحث در دیل این عنوان، طولانی است و در مجال حاضر نمی‌گنجد. برای درمان خودارضائی در متأهلان توصیه می‌شود دو کتاب "بهشت خانواده" اثر آقای مصطفوی و نیز "صمیمانه با عروس و داماد" نوشته‌ی آقای اکبری مطالعه شود. همچنین ارتباط با یک مشاور امین می‌تواند مفید باشد. بطور مختصر دلیل ابتلای متأهلان به خودارضائی چند چیز می‌تواند باشد:
1- دوری از همسر: گاهی محل کار شوهر در شهری دیگر است و زوجین چند ماه یکبار موفق به دیدار یکدیگر می‌شوند. این پدیده باعث فشار جنسی زوجین شده و بعضا به خودارضائی منجر می‌شود. یا محدودیت‌های دوران نامزدی (فاصله‌ی بین عقد و عروسی) گاهی باعث فشار جنسی و خودارضائی می‌شود.
2- ناتوانی جنسی یکی از زوجین: ارتباط زناشوئی، یک فرایندی دوطرفه است. اگر یکی از طرفین از لحاظ جنسی ناتوان باشد، طرف مقابل ممکن است به خودارضائی روی آورد. ناتوانی جنسی عوامل متعددی دارد که عمدتا با دارو و تغذیه‌ی مناسب قابل درمان است. بنابراین باید در این زمینه با پزشک یا متخصص تغذیه مشاوره داشت.
3- مصرف قوا قبل از ازدواج: ارتباط دوستی با جنس مخالف، عادی بودن روابط با نامحرم و نیز مشاهده‌ی تصاویر و فیلم‌های مستهجن قبل از ازدواج باعث می‌شود نیروی انسان قبل از ازدواج مصرف شود و چیزی برای زندگی مشترک باقی نماند. چنین شخصی تبدیل به یک مجسمه‌ی بی‌روح می‌شود که همسرش خودارضائی را بر همخوابگی با وی ترجیح می‌دهد. علاوه بر این‌که تخیلات زیبای جنسی‌ای که قبل از ازدواج درک شده همواره پس از ازدواج نیز در ذهن خواهد ماند و شیرینی تجربه‌های جنسی قبلی‌اش بر شیرینی اتباط جنسی با همسرش می‌چربد. لذا چنین شخصی هنگام روابط زناشوئی بجای همسر، ترجیح می‌دهد با آن تخیلات یا تصاویر یا حتی اشخاص دیگر خودارضائی کند.
4- فقدان وجود مطلوبیت‌ها در همسر: گاهی همسر، مطلوبیت‌ها و زیبائی‌های مدنظر شریک‌زندگی خود را ندارد. یا به آراستگی اخلاقی، معنوی و ظاهری خود نمی‌پردازد. در این صورت میل به خودارضائی در طرفین دیده می‌شود. چون این‌دو از بودن باهم لذت نمی‌برند.5.    آلودگی محیط خانه به گناه: کانون گرم خانواده اگر به معنویت و پاکی آراسته نباشد، چنین ازدواجی نه تنها مانع گناه نیست بلکه تشدید کننده‌ی آلودگی است. تبدیل شدن خانه به پاتوق‌های مختلط، مشاهده‌ی گناهان دیداری و شنیداری از ماهواره و اینترت و... باعث سردی زوجین نسبت به هم می‌شود. نتیجتا هر یک به تنهائی ترجیح می‌دهند به ارضای خود بپردازند که نتیجه‌ی آن خودارضائی است. 

نکات ضروری
نکته‌ی 1- گر ظرفیت و شرایطتان برای عمل به تمام موارد فوق مهیا است، توصیه می‌شود بدون کم و کاستى تمام برنامه را بمدت چهل روز عملی کنید. اما اگر قادر به رعایت تمامی موارد نیستید پیشنهاد ما این است که ده روز برای امتحان همه‌ی دستورات فوق را پیاده کنید و به هر قیمتی که شده در برابر دستورات آن عقب‌نشینی نکنید. اگر بعد از ده روز احساس کردید به شما فشار می‌آید و ادامه‌ی برنامه برایتان سنگین و دشوار است ما را مطلع کنید تا برخی برنامه‌ها را با مشورت یکدیگر حذف کنیم.
نکته‌ی 2- به محض ارتکاب گناه، از رحمت الهى مأیوس نباشید، با توبه مجددا ره پاکى را فراگیرید و سعى کنید که تکرار نشود.
نکته‌ی 3- در صورت امکان با کم کردن سطح توقعات و انتظارات، ازدواج کنید که این بهترین راه حل است.
نکته‌ی 4- در تمام حالات از خداوند براى حفظ پاکى استعانت بجویید.
نکته‌ی 5-  مطمئن باشید این مشکل قابل حل و درمان است مشروط به تصمیم‏گیرى قاطع و پشتکار کافى در راه انجام دستورالعمل‏هاى ارائه شده.

 

خاتمه
این راه کارها در صورتی کارساز خواهند بود که تصمیم جدی بر عمل به آن گرفته شود. امیدوارم این مطالب به حول و قوه ی الهی مفید حالتان باشد. با توسل به اهلبیت ـ علیهم السلام ـ قدم اول را بگذارید، مطمئن باشید دست امداد الهی به یاریتان خواهد آمد. «یا أَیهَا الَّذینَ آمَنُوا إِنْ تَنْصُرُوا اللَّهَ ینْصُرْکمْ وَ یثَبِّتْ أَقْدامَکمْ».[8]
ما را هم از دعای خیرتان فراموش نکنید
موفق باشید

---

[1]. «وَ الَّذینَ جاهَدُوا فینا لَنَهْدِیَنَّهُمْ سُبُلَنا وَ إِنَّ اللَّهَ لَمَعَ الْمُحْسِنینَ » عنکبوت/69

[2]. «قُلْ یا عِبادِیَ الَّذینَ أَسْرَفُوا عَلى‏ أَنْفُسِهِمْ لا تَقْنَطُوا مِنْ رَحْمَةِ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ یَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمیعاً إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحیمُ» زمر/53

.[3] سوره‌ی مؤمنون/7 و سوره‌ی معارج/31

[4]. وسائل‏الشیعة/ج20/ص350

.[5] وسائل‏الشیعة/ج2/ص131

.[6] وسائل‏الشیعة/ج20/ص353

.[7] مستدرک‏الوسائل/ج14/ص356